Κατσικάκι…

…με κους κους, κατσικάκι  με πλιγούρι…

…κατσικάκι με κυδώνι, κατσικάκι γεμιστό…

…στη λαδόκολλα, στον «ουρανό»…

…κι αφού τα δοκίμασες όλα σε τραπεζάκια ανάμεσα σε «καρυδιές», ορτανσίες και τριανταφυλλιές …

…πήρες  τους δρόμους…

…για παραλίες  μοναδικές…

…βγαλμένες από τους «κήπους»  του παραδείσου…

…κι εκεί   έμεινες ώρες   πάνω στα χρυσά  φύκια…

…χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα, παρά μόνο να κοιτάζεις την θάλασσα…

…μέχρι  να φύγει το φως …

…και να έρθει το «φεγγάρι»… ένα «φεγγάρι» αλλιώτικο  που δεν κατάφερες να το  δεις από εκεί που είχες σχεδιάσει…

…Ακολουθείς  το ανηφορικό μονοπάτι…

…περνάς την πλαγιά μέσα από τις ψηλές φτέρες …

…διασχίζεις το υπέροχο δρυόδασος…

…όμως μερικά μπουμπουνητά  και μια   εκτεταμένη  συννεφιά με εντυπωσιακούς σωρήτες…

…η ξαφνική πυκνή ομίχλη…

…και η θέα με  τα αμέτρητα  κεραυνοβολημένα δέντρα…

…κάνουν τον Γ. να γυρίσει πίσω, στην ασφάλεια της θάλασσας…

…απόλυτα φυσιολογικό, σκέφτεσαι, αλλά εσύ συνεχίζεις ανάμεσα στα  κάθετα βράχια…

Κι εκεί, πλέον, στην κορυφή μόνος,  ύστερα από αρκετή ώρα …

…μέσα στην ομίχλη και τη βαθιά σιωπή…

…παραδόξως, αισθάνεσαι απόλυτα ήρεμος. Η σκέψη σου μεταφέρεται  απευθείας…

…σε εκείνους, τους  μεγάλους Θεούς …

…και την Αρμονία …

…ένας  χορός παραισθήσεων  κατακλύζει το νου σου…

…ενώ ταυτόχρονα μυστήριες εικόνες …

…και χρώματα…

…δημιουργούν μια κατάσταση, κάτι σαν ερωτική μυσταγωγία…

…μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις αν όντως συνάντησες του θεούς σίγουρα  όμως συνάντησες τον εαυτό σου και ένιωσες να ενώνονται τα σπασμένα του κομμάτια…

…Μέσα στα πλατάνια…

…και τα φαράγγια βρίσκεις ανθρώπινα κορμιά κρεμασμένα στους βράχους άλλοτε φορώντας μόνο  το μαγιό τους …

…και άλλοτε χωρίς αυτό…

…θαυμάζεις τους  υπέροχους καταρράκτες …

…δροσίζεσαι στα κρυστάλλινα νερά…

…και βλέπεις αρκετά κατσαρολικά…

…ενώ όσο προχωράς πιο βαθιά το τοπίο γίνεται όλο και πιο άγριο, πιο εντυπωσιακό …

…και πιο επικίνδυνο, κάπου στον βράχο υπάρχει μια φωτογραφία ενός 28χρονου που δεν υπολόγισε σωστά το ύψος…

…θέλει λίγη υπομονή και αρκετό ιδρώτα …

…για να φτάσεις ως το θαυμάσιο τέρμα…

…και να κολυμπήσεις γυμνός, όπως και οι άλλοι, στα δροσερά νερά…

…Ψηλά στην Κρημνιώτισσα απλά διαβάζεις …

…και κάνεις αυτό που πρέπει…

…Ήρθε όμως  η ώρα για καφέ…

…και για παιχνίδι…

…κι ας άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες…

…να μαζεύονται οι καρέκλες …

…και ν’ ανοίγουν οι ομπρέλες…

…όχι δεν θα μπεις μέσα, δεν θα μετακινηθείς,  θα καθίσεις στη βροχή, είναι τόσο ήρεμα εδώ και τόσο μαγικά, όλα έχουν βρει τη θέση τους κι εσύ ακόμη ψάχνεις  να βρεις τη δική σου…