αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις…
είναι το φως που κοιτάς όταν η ζωή περνάει…
σαν μια τίγρη που είναι στο κλουβί κλεισμένη…
δεν θα χαθούμε γιατί ένας δρόμος ανοίγει…
γελώντας ή κλαίγοντας σ’έναν κόσμο μεγάλο…
και ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες…
συνδυασμός του 69
πολιτισμός…
κι αυτή η φωτιά που μέσα μας ανάβει…
καθένας πάντα ψάχνει για λέξεις …
σκέφτεσαι από μέσα σου πως θέλεις να τρέξεις…
ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι μ’έχει πληγώσει…
σαν φωτοβολίδα το απόγευμα σκάει…
και πέφτει το βράδυ σαν ανθρώπινο χάδι…
έτσι λένε πως είναι η ισορροπία…
κοίτα πως ανοίγει ο κόσμος σ’ αυτή τη στροφή…
τα χρώματα της γης …
απλώνονται σαν μεγάλη γιορτή…
απ’το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία…
και ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία…
στριφογυρνάς χωρίς να δίνεις σημασία…
η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία…
σε δέντρα από μελάνι…
ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση…
προς τον Θεό…
και όλα σταματούν για να περάσει ένα τρένο…
είχα τόσο ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες…
να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο…
-πες μου , πες μου τι βλέπεις…
και θέλω χίλια ακόμη χέρια …
για να σου δείξω τι θέλω…
κουλουριασμένοι σαν μπάλα…
να εκτοξευτούμε…
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε…”
Από το live των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο SNF ΞΕΦΩΤΟ 18.06.2018
Ezakmyworld's Blog 